1-آشنا بودن با ادبيات فارسي و مأنوس بودن با شعر وجستجو در زمينه شناخت شعر ومفاهيم آن
2-بخاطرسپردن اشعارخوب فراوان و ترك استفاده ازدست نوشته، ديوان و.. به هنگام آواز خواني
3-مناسب خواني ( در نظرگرفتن زمان، مكان وجوّ حاكم در جامعه)
4-بيان صحيح شعروتكلم واضح كلمات و جملات و درك مفهوم شعر انتخاب شده
5-انتخاب شعر مناسب از لحاظ عروضي و بافت دروني شعر، براي آواز مورد نظر
6-بكارگيري تحريرها در جاي مناسب خود (تحريرها وكشش ها در وسط كلمه يا وسط جمله
نباشد بطوريكه كلمه ويا جمله به دو پاره شود ومفهوم شعراز دست برود.)
7-پرهيز از شتاب كردن در تحويل شعر به هنگام آواز خواني
8-آشنا بودن با ضرب واصول ريتم و اجرا نمودن قسمتي از آواز بصورت ضربي،
صرف خارج شدن از حالت يكنواختي و كسل كننده
9-احترام لازم نسبت به خواننده هاي ديگر حاضر در مجلس (اعمّ از پيشكسوت وآماتور،
خصوصا" اگر ضعيف باشند).
10-مراقبت از فيزيك حنجره ، موقع خواندن - پرهيز از باز كردن زياد دهان و تغييرات
نا خوشايند در چهره (تنها چاره اينكار، تمرين درمقابل آينه مي باشد).
11-آشنايي با حالات موسيقي هاي محلّي و بيان اشعار محلّي با لهجه محلّي
12-آشنايي با تئوري موسيقي واصطلاحاتي كه در فرهنگ هاي موسيقي دنيا رايج است.
13-داشتن شناخت از نوع (جنس) و وسعت (حدود) صداي خود (بدينصورت كه آواز
خوان بداند كه از چه مايه اي آواز را شروع كرده و در كجا ختم نمايد).
14-فيگور دهان به منظور بهتر شدن طنين صدا (1- استفاده و بكارگيري از لبها -
2- انداختن صدا به سقف دهان)
15-طرز نشستن در موقع آوازخواني : بايستي نشستن به گونه اي باشد كه هيچگونه
فشاربه اعضاء داخلي بدن بخصوص شكم وارد نشود و دم و بازدم بخوبي صورت پذيرد.
بهترين حالت، نشستن روي صندلي است و در صورت نبودن صندلي ، به حالت
چهارزانو بنشينند.
16-پرهيز از عادات ناپسندي كه تأثيرمنفي بر روي شنونده مي گذارد( از قبيل:1
- تكان دادن يكي از اعضاي بدن -بويژه سر- 2- بستن چشمها - 3- در مايه هاي
زياد قيافه عبوس و نازيبا گرفتن - 4- بازي با تكمه لباس، كليد، تسبيح و... -
5- با دست در گوش را گرفتن - 6- در محل اسكان خويش جابجا شدن )